میزان رضایت گیرندگان و ارائه دهندگان خدمت از برنامه پزشک خانواده روستایی در ایران: یک مطالعه مرور ساختاریافته و متاآنالیز

سابقه و هدف: سنجش میزان رضایت گیرندگان و ارائه دهندگان خدمت یکی از محوری ترین شاخص های ارزیابی کیفیت برنامه پزشک خانواده روستایی می باشد. با توجه به گذشت حدود 10 سال از اجرای این برنامه و وجود نتایج متنوع از میزان رضایت برنامه پزشک خانواده روستایی در بین مقالات منتشر شده، هدف این مطالعه تعیین میزان رضایت گیرندگان و ارائه دهندگان خدمت از این برنامه در ایران با استفاده از متاآنالیز می باشد. مواد و روش ها: با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی ملی و بین المللی، مقالات مرتبط منتشر شده در فاصله زمانی فروردین 1384 الی 10اردیبهشت 1394 مورد بررسی قرار گرفت. بررسی منابع و مذاکره با مراکز تحقیقاتی و پژوهشگران مرتبط با موضوع جهت افزایش حساسیت جستجو انجام گرفت. بر اساس نتایج ارزیابی کیفیت و معیارهای ورود و خروج، مقالات نهایی جهت ورود به متاآنالیز انتخاب شد. با توجه به وجود هتروژنیتی بین مطالعات اولیه، با استفاده از نرم افزار stata از مدل اثر تصادفی برای برآورد کلی میزان رضایت گیرندگان و ارائه دهندگان خدمت استفاده شد. یافته ها: در این متاآنالیز و مرور سیستماتیک 18 مقاله مرتبط وارد مطالعه شد و میزان رضایت 8009 نفر از گیرندگان خدمت و 921 نفر از ارائه دهندگان خدمت تعیین گردید. نتایج متاآنالیز نشان داد که با استفاده از مدل اثر تصادفی، میزان رضایت گیرندگان خدمت از برنامه پزشک خانواده روستایی (4/67-6/40) 03/54 و میزان رضایت ارائه دهندگان خدمت (03/73-8/27)4/50 درصد است. استنتاج: میزان رضایت گیرندگان و ارائه دهندگان خدمت از برنامه پزشک خانواده روستایی ایران در سطح متوسط قرار دارد.